شرك و ربا
چرا خداوند كارهايي را كه ذره اي شرك و ربا در آن باشد را نمي پذيرد؟
خداوند مي فرمايد :«انا خير شرك ضمن عمل لي ولغير فهو لمن عمله غيري» من بهترين شريك هستم ، اگر كسي عملي را انجام بدهد كه هدفش هم منع و هم غير منع باشد منسهم خود را به آن شريكي كه براي من پنداشته واگذار مي كنم تا پاداش خود را از او بگيرد.آري هركسي و هرچيز را در كنار خدا قرار دادن ، توهين به مقام الهي است.اگر كسي به شما بگويد : من شما و سنگ را دوست دارم ، اين توهين به شماست .اگر بگوييد : از غذاي كه تهيه كرده ام هم شما بخوريد هم گربه ام مي خورد، توهين است.علاوه برآنكه هدف خداوند از انجام دستوراتش رشد و كمال انسان است و شرك و ريا مايع سقوط انسان است .اگر يك موش در ديگ غذا بيفتد ، تمام غذا از قابليت مصرف مي افتد .يك روز تمام مسافران هواپيما را پياده و باري كه بسته شده بود تخليه كردند و گفتند يك موش در هواپيما ديده شده است پرسيديم : اين همه مسافر و بار به خاطر يك موش بايد پياده شوند ؟ گفتند:بله ، زيرا ممكن است اين موش يكي سيم ها را بخورد و رابطه خلبان با فرودگاه قطع شود و موجب سقوط هواپيما شود .آري موش شرك،سيم اخلاص را مي جوند و رابطه بنده با خالق قطع مي شود.